W 1972 roku Ford Mustang mierzył się ze zmianami w normach emisji spalin, przez co moc silników musiała zostać obniżona. Prace nad dostosowaniem modelu do nowych przepisów pochłonęły sporo sił i ograniczyły możliwości w „ulepszeniu” Mustanga. Oczywiście Mustang z 1972 roku zachował wysoki poziom jakości, ale pozostał w dużej mierze taki sam, jak model poprzedniego rocznika. A tym, co napędzało coroczny szum na temat Mustanga były właśnie zmiany stylistyki.
Zmiany w wyglądzie Mustanga z 1972 roku były bardzo nieznaczne względem modelu oferowanego rok wcześniej. Oprócz tego w Mustangu z 1972 roku można było wybrać nową, przyciągającą wzrok kolorystykę. Do palety dostępnych barw dołączyły kolory takie jak Lime Metallic, Bright Blue oraz Bright Red.
W 1972 roku Ford wycofał z oferty wersję BOSS 351 oraz największy, siedmiolitrowy silnik big block 429. W efekcie największe jednostki, które pozostały do wyboru to silniki 351. W standardowej wersji z gaźnikiem dwugardzielowym (kod H), jednostka rozwijała 177 KM. Oprócz tego dostępna była wersja Cobra Jet z gaźnikiem czterogardzielowym o mocy 266 KM (kod Q), a także wersja o wyższej wydajności, która rozwijała 275 KM (kod R).
Rok 1972 był również ostatnim rokiem produkcji wersji Mustang Mach 1. Standardowa jednostka oferowana w tej wersji – 302 (kod F), została osłabiona z 210 KM do 140 KM. Najbardziej zamożni klienci wciąż chętnie wybierali w 1972 roku wersję Mustang Grande. Jedyną zauważalną na pierwszy rzut oka różnicą był napis „Mustang” na tylnej klapie skupiony po stronie pasażera, a nie rozciągnięty na całej długości pomiędzy światłami, jak rok wcześniej.
Oprócz tego w 1972 roku z okazji olimpiady przygotowano specjalną wersję Mustang Sprint, która cechowała się biało-niebieską kolorystyką oraz naklejką z tarczą USA na tylnych błotnikach. Sprzedało się około 50 egzemplarzy Mustanga Sprint w nadwoziu cabrio, powstało również około 800 sztuk w nadwoziu fastback.