Ford Taunus to rodzinny samochód klasy premium, oferowany w latach 1957-1971 na rynku europejskim. Model ten miał być połączeniem ekskluzywności i zadziornego projektu z przestrzenią pożądaną przez rodziny z dziećmi. Samochód doczekał się aż siedmiu generacji i kilkunastu wersji wyposażeniowych.
Już podczas premiery drugiej generacji Taunusa, niemiecki oddział Forda zdecydował się zaprezentować drugą wersję tego pojazdu, dedykowaną odbiorcom chcącym nabyć pojazd w korzystniejszej cenie. Wariant budżetowy miał być odpowiedzią marki na powszechne w Niemczech Ople. Ruch ten, chociaż dobry pod względem ekonomicznym, wywołał niemałe zamieszanie w nazewnictwie Taunusa. Przykładowo, popularna wśród fanów klasycznych aut czwarta generacja była produkowana w wersji 12M i 17/20M, z czego obydwie były de facto innymi samochodami.
Fordy Taunusy z lat 60. są jednymi z najbardziej popularnych generacji wśród miłośników tych pojazdów. Ten średniej klasy model zaprezentowany został w 1962 roku i konstrukcyjnie bazował na płycie podłogowej Forda Cardinala. Samochód ten zyskał nowe nadwozie, które stało się smuklejsze i bardziej wyraziste. Boki pojazdu charakteryzowały się wyraźnie zaznaczonymi przetłoczeniami, a tył auta zyskał nowe oświetlenie w owalnym kształcie z drobnymi dodatkami w postaci chromowanych zdobników. W ofercie dostępne były 5 wersji nadwoziowych – dwu- i czterodrzwiowy sedan, coupe, kombi i co ciekawe dostawczy sedan. Pod maską tego modelu można było znaleźć dwa silniki – 1.2 (40 KM) i 1.5 l (50, 55 lub 65 KM).
Bardziej luksusową i wyżej klasyfikowanym modelem Forda Taunusa z tamtych lat jest 17M. Odświeżona wersja tego auta również otrzymała przeprojektowane nadwozie z charakterystycznymi dodatkami, które wyróżniały ten pojazd od innych. Mowa tu o umieszczonych w błotnikach pomarańczowych kierunkowskazach i podobnie umiejscowionych lampach, tyle że z tyłu. Z przodu samochodu pojawiła się większa atrapa chłodnicy, która zyskała chromowane wykończenie i rozstawione szerzej reflektory.
Ford Taunus 17M otrzymał również zmiany pod maską. Auto zyskało silniki czterocylindrowe w układzie V. Jest to bardzo nietypowe rozwiązanie jak na taką ilość cylindrów. Jednostki te legitymowały się pojemnościami 1.5 i 1.7 l. Moc wynosiła odpowiednio 60 KM w mniejszym silniku i 65 lub 70 w większym.