Fiat 125p

Klasyczny Fiat 125p – jeden z symboli polskiej motoryzacji

Przed rozpoczęciem produkcji Dużego Fiata zmodernizowano fabrykę FSO w Warszawie. W tym celu zakupiono nowoczesne maszyny z Europy i Ameryki. Fiat 125p przejął wiele elementów ze starszych modeli. Deska rozdzielcza oraz wiele podzespołów układu napędowego pochodziło z modelu 1300/1500, a montowane na początku wystające klamki wzięto z Fiata 124. 125p wykorzystywał również nowoczesne hamulce tarczowe zarówno na przedniej, jak i na tylnej osi.

W drugim roku produkcji do oferty trafiła większa jednostka 1,5 litra. Zmodernizowano również gaźnik i wentylator chłodnicy. Efektem był wzrost mocy o 10 KM i samochód mógł od tej pory przekraczać 150 km/h. Nie zaprzestano jednak wprowadzania kolejnych poprawek. Na przełomie lat 60. i 70. rozpoczęto produkcję Fiata 125p z nowym wałem napędowym i wzmocnionym tylnym mostem. Zastosowano również m.in. zamknięty układ chłodzenia, dwuobwodowy układ hamulcowy, czy przednie pasy bezpieczeństwa. Pojawiła się także odmiana kombi.

Jeszcze bardziej zaawansowane zmiany konstrukcyjne pojawiły się w 1973, gdy wprowadzono wersję oznaczoną symbolem MR 73. Nadwozie zostało częściowo dostosowane do wymagań testów zderzeniowych, zmodernizowano zawieszenie, wprowadzono nowe klamki bezpieczniejsze dla pieszych. W 1974 roku klasyczny Fiat 125p otrzymał nowy typ kolumny kierowniczej.

Klasyczny Fiat 125p startował w rajdach i był stale modernizowany

W latach 70. Duży Fiat startował w Rajdzie Monte Carlo oraz Akropolis. Oprócz tego model uczestniczył m.in. w Rajdzie Polski. Wersje 1600 Monte Carlo i 1800 Akropolis osiągały prędkości 165 i 170 km/h. Te limitowane serie wyróżniały się sportowymi kołami kierownicy, malowaniem z czarnymi pasami po bokach, felgami ze stopów lekkich oraz lusterkami mocowanymi na przednich błotnikach.

Największe modernizację Fiata 125p odbyły się w 1975 roku. Wersja MR 75 cechowała się zmienionym pasem przednim z nową atrapą chłodnicy, reflektorami, kloszami kierunkowskazów i światłami pozycyjnymi. We wnętrzu pojawiła się nowa deska rozdzielcza z tworzywa, która była przygotowana do montażu w późniejszym czasie obrotomierza i radioodbiornika – były one dostępne za dopłatą.

W 1983 roku zakończyła się umowa licencyjna z marką Fiat, a samochód zmienił nazwę na FSO 125p. Model cały czas był unowocześniany. W kolejnych latach wprowadzono m.in. 5-biegową skrzynię i silniki wysokoprężne od Volkswagena. Jednak transformacja ustrojowa z 1989 roku przesądziła los samochodu z dawnych lat. W 1991 roku powstał ostatni egzemplarz modelu 125p. Jego wkład w życie obywateli Polski w II połowie XX wieku jest jednak niepodważalny i na zawsze pozostanie on symbolem tamtych czasów.