Volkswagen Garbus

Klasyczny Volkswagen Garbus – samochód dla ludu

Chociaż premiera klasycznego VW Garbusa odbyła się u schyłku lat 30., to masową produkcję modelu rozpoczęto w 1945 roku, gdy zakończyła się II Wojna Światowa. Zrujnowana fabryka w Wolfsburgu trafiła w ręce brytyjskiego żołnierza, majora Ivana Hirsta.

Propozycję przejęcia fabryki, w której wytwarzano VW Garbusa, dostał nawet Henry Ford, ale odmówił, gdyż nie widział w garbusie potencjalnego sukcesu. Brytyjska komisja powołana specjalnie by ocenić szanse samochodu, również nie wystawiła mu zbyt wysokiej oceny. Jednak po wojnie, tani i nieskomplikowany samochód był Europie potrzebny. Nowy dyrektor Volkswagena Heinz Nordhoff zdołał wznowić produkcję i Volkswageny Käfer zaczęły opuszczać bramy fabryki w Wolfsburgu w 1948 roku.

Nakreślony w firmie Hebmüller powojenny Volkswagen Garbus dysponował mocą 25 KM pochodzącą z jednostki o pojemności 1131 cm³. W pierwszym roku sprzedano 19 244 samochody, zdobywając ponad 2/3 rynku w Zachodnich Niemczech. Po pożarze fabryki w 1949 roku na fotelu szefa biura projektowego VW zasiadł Karmann, który rozpoczął produkcję 4-osobowej wersji cabrio. W 1954 roku przyszedł czas na pierwszą modernizację. Silnik urósł do 1192 cm³ i miał 30 KM, a prędkość wzrosła do 110 km/h. Wśród zmian stylistycznych znalazła się owalna szyba, która zastąpiła dwie tylne szybki. W ofercie, obok klasycznego automatu pojawiła się skrzynia półautomatyczna wyposażona w automatyczne sprzęgło.

Ciągła ewolucja Garbusa aż do zakończenia produkcji na początku XXI wieku

Kolejne zmiany pojawiły się w 1960 roku. Moc klasycznego Garbusa wzrosła o 4 konie mechaniczne, co pozwalało rozwijać 115 km/h. Pomagała w tym także nowa, w pełni zsynchronizowana 4-biegowa przekładnia. 1965 rok przyniósł światu kolejny model oznaczony kodem fabrycznym VW 1300. Jego silnik o pojemności 1285 cm³ dysponował mocą 40 koni, a rok później gamę powiększono o kolejną jednostkę, pojemność wzrosła do 1,5 litra, a moc wynosiła 44 konie. W 1971 roku Garbus otrzymał po raz pierwszy kolumny MacPhersona. Zabieg ten pozwolił zmniejszyć promień skrętu pomimo wydłużenia samochodu, dzięki czemu uzyskano dodatkową przestrzeń bagażową.

Lata 1972-1973 przyniosły modernizację przedniej szyby – zamiast płaskiej użyto panoramicznej. Pojawił się także kolejny silnik – 1585 cm³, 50 KM. Produkcja w Niemczech trwała do 1978 roku. Rok później przyszedł na rynek następca Garbusa – Golf. Klasyczne Garbusy były jednak wciąż produkowane, chociażby w Meksyku, gdzie 30 lipca 2003 z taśmy zjechał ostatni egzemplarz.