Polonez to klasyczny model samochodu, który był wytwarzany w Fabryce Samochodów Osobowych w latach 1978-2002. FSO Polonez to następca Polskiego Fiata, jednak obydwa modele powstawały równolegle do 1991 roku. Początkowo montowano kilka egzemplarzy Poloneza dziennie. Seryjna produkcja rozpoczęła się w maju 1978 roku. Polonez dzielił ze swoim poprzednikiem część podzespołów, jak m.in. płyta podłogowa, czy układ przeniesienia napędu, co pozwoliło ograniczyć koszty.
Polonez otrzymał nowe samonośne nadwozie o współczynniku oporu powietrza 0,352. Auto cechowało się również stosunkowo wysokim poziomem bezpieczeństwa – zastosowano w nim m.in. kontrolowane strefy zgniotu z przodu oraz z tyłu, wzmocnienia w drzwiach bocznych oraz bezwładnościowe pasy bezpieczeństwa. Żaden z tych elementów nie był standardowym rozwiązaniem w ówczesnych samochodach.
W Polonezie zastosowano klasyczny układ napędowy z silnikiem z przodu oraz napędem na tylne koła. Pod maską znalazły się zmodyfikowane silniki z Dużego Fiata. W głowicy zmieniono kształt komór spalania, wykorzystano inny gaźnik oraz rozrząd napędzany paskiem. Pomiędzy jednostkami stosowanymi w obydwu samochodach było łącznie około 150 różnic. Polonez zyskał z czasem również elementy niedostępne w poprzedniku. W 1981 roku wprowadzono możliwość składania tylnej kanapy, a w 1985 roku pojawiła się możliwość regulacji lusterek bocznych z wnętrza samochodu.
Polonez powstawał również w krótkich seriach, w których wyposażano go w dwulitrowy silnik o mocy 112 KM z Fiata 132. Były one wytwarzane przede wszystkim na potrzeby milicji oraz instytucji państwowych. Egzemplarze z 5-biegową skrzynią były w stanie osiągać prędkość 170 km/h. Od października 1980 produkowano klasycznego Poloneza w wersji Popular. Z uwagi na utrudnione dostawy komponentów była ona uboższe m.in. o ozdobne listwy na ściance przedniej, zewnętrzne listwy drzwiowe, zagłówki foteli, kieszenie drzwi, obrotomierz czy oświetlenie wnętrza.
Dostępny był również klasyczny Polonez w wersji Lux, który oferował wzmocniony silnik, radioodtwarzacz Skald, tylny spoiler czy programator pracy wycieraczek. W 1982 roku zastąpiono czterobiegowe skrzynie przekładniami pięciobiegowymi. W 1983 roku z taśm produkcyjnych zjechał Polonez numer 100 000.
W latach 80. przeprowadzono większe modernizacje modelu FSO Polonez. Pierwsza z nich miała miejsce w 1983 roku. Wraz z nią wprowadzono m.in. zawieszenie tylne z resorami o dwóch piórach, elektroniczny zapłon, czy gumowy spojler na tylnej klapie. W 1986 roku pojawił się Polonez dłuższy o 50 mm z m.in. blokadą tylnych drzwi, nowymi siedzeniami i zmodyfikowanym układem dolotowym. W 1989 roku wprowadzono wersję z unowocześnioną tylną częścią nadwozia. Auto otrzymało nową tylną klapę, która obniżyła próg załadunku o około 30 cm.
FSO Polonez był również modernizowany w latach 90. W ofercie pojawiały się nowe silniki, elementy wystroju wnętrza, zmodernizowane rozwiązania mechaniczne oraz pakiety stylistyczne. Chociaż Polonez starał się nadążać za zmieniającymi się trendami i rozwojem motoryzacji, to na początku XXI wieku musiał ustąpić nowocześniejszym modelom. Wciąż pozostaje jednak symbolem klasycznej polskiej motoryzacji II połowy XX wieku.