Warszawa to samochód klasyczny polskiej produkcji wytwarzany w latach 1951-1973. Model powstawał w zakładach FSO na podstawie dokumentacji radzieckiej Pobiedy M20 odkupionej od ZSRR. Warszawa była pierwszym samochodem osobowym produkcji seryjnej w powojennej Polsce. Nie miała zatem bezpośredniego poprzednika, a za jej następcę uznaje się Polskiego Fiata 125p.
Klasyczny samochód Warszawa powstawał w kilku wersjach, różnych typach nadwozia, a także w kilku odmianach specjalnych. Warszawa zatem służyła jako taksówka, radiowóz, ambulans, a nawet pocztylion czy drezyna, w której tradycyjne koła zastępowano kolejowymi. Wśród użytkowych typów nadwozia Warszawy pojawił się pickup, furgon oraz kombi.
Dokumentacja techniczna auta została w 1950 roku przekazana z zakładów GAZ. Biuro Konstrukcyjno-Badawcze przetłumaczyło ją i przystosowało do warunków panujących w Polsce. Rok później pierwsze Warszawy M-20 były wytwarzane z części pozyskanych z ZSRR.
Klasyczna Warszawa M-20 miała być produkowana według początkowych założeń w ilości 25 tys. sztuk rocznie, jednak nigdy nie osiągnięto tego poziomu. W 1953 roku udało się stworzyć egzemplarz Warszawy M-20 wyposażony w silnik złożony z części polskiej produkcji. W następnym roku powstało pierwsze auto z nadwoziem polskiej produkcji.
W 1954 w Polsce powstało nie tylko nadwozie do Warszawy M-20. Rozpoczęto również produkcję mostów napędowych, wałów napędowych, a także przekładni kierowniczych. W tamtym okresie model trafił również na eksport – m.in. do Rumunii, Albanii czy Bułgarii.
W Warszawie M-20 wykorzystywano silnik o pojemności 2.1 litra, który dysponował mocą 50 KM. Auto rozwijało prędkość maksymalną 105 km/h. W 1955 roku przeprowadzono modernizację 3-biegowej skrzyni, która otrzymała nowy cięgnowy system sterowania. Rok później rozpoczęto pracę nad przekładnią czterobiegową.
W 1957 roku Warszawa doczekała się większej modernizacji, która była na tyle zaawansowana, że zmieniono oznaczenie modelu na Warszawa M20-57. Wkrótce uproszczono je po prostu do Warszawa 200. W silniku zwiększono stopień sprężania, co podniosło nieco moc oraz moment obrotowy. Dzięki temu samochód osiągał wyższą prędkość maksymalną – 115 km/h. Oprócz tego we wnętrzu zmieniono tapicerkę oraz koło kierownicy. Zmiany objęły również elektrykę.
Kolejną wersję Warszawy – 201 – wprowadzono w 1960 roku. W aucie zmieniły się m.in. światła stop oraz kierunkowskazy. W zawieszeniu pojawiły się nowocześniejsze amortyzatory. Również układ hamulcowy został unowocześniony. Zmienił się nieco kształt zderzaka. Modernizacje silnika objęły nowy gaźnik. Dwa lata później do oferty wprowadzono Warszawę 202 z nowym silnikiem o mocy 70 KM. Zmieniono w niej także tylny most, co podniosło osiągi oraz dynamikę. Reszta elementów wersji 201 została zachowana. Auto osiągało teraz maksymalnie 130 km/h.
Ostatnia wersja Warszawy trafiła do produkcji w 1964 roku. Auto miało dwa oznaczenia – 203 dla wersji z silnikiem górnozaworowym S-21 oraz 204 w wersji z jednostką dolnozaworową M-20. W samochodach wprowadzono wiele zmian wizualnych oraz technicznych. W 1968 roku oznaczenia zmieniono na 223 oraz 224, ponieważ Peugeot już wtedy dysponował prawem do oznaczania modeli za pomocą trzech cyfr z zerem w środku.
Warszawa stanowi ważny element polskiej motoryzacji. Auto było jednym z podstawowych środków transportu dla służb oraz obywateli w powojennej Polsce i wciąż pozostaje uznanym modelem klasycznym.