Syrena to klasyczny polski samochód produkowany pod marką FSO w latach 1957-1972. W latach 1972-1983 Syrena powstawała w Fabryce Samochodów Małolitrażowych w Bielsku-Białej jako FSM Syrena. Przez cały okres produkcji powstało nieco ponad pół miliona egzemplarzy kultowej Syreny. Decyzja o produkcji Syreny została podjęta w 1953 roku przez Prezydium Rządu. Model miał stanowić uzupełnienie oferty dla większego modelu Warszawa.
Prototypy oraz pierwsze modele produkcyjne – Syrena 100 i Syrena 101 – wykorzystywały silniki dwucylindrowe. Z czasem wyparły je jednostki trzycylindrowe. Syrena została po raz pierwszy zaprezentowana w czerwcu 1955 roku na Międzynarodowych Targach Poznańskich. W styczniu kolejnego roku dokumentacja produkcyjna Syreny została ukończona i zadecydowano o rozpoczęciu produkcji w ilości 10 tys. sztuk rocznie.
Pierwsza wersja – Syrena 100 – powstawała w latach 1957-1960. Auto wyposażono w dwusuwowy silnik 746 cm3 o mocy 27 KM oznaczony symbolem S-15. Oznaczenie 100 pojawiło się dopiero po wprowadzeniu modelu 101. Wcześniej samochód był po prostu Syreną. Klasyczna Syrena 100 wykorzystywała podzespoły Warszawy M20 – m.in. pompę hamulcową, bębny hamulcowe czy przekładnię kierowniczą. Model osiągał maksymalnie około 100 km/h.
Syrena 101 wykorzystywała ten sam silnik i również oferowała moc 27 KM. Zastosowano w nim jednak sterowaną pneumatycznie pompę paliwa oraz gaźnik z dodatkowym urządzeniem rozruchowym. W efekcie prędkość maksymalna wzrosła do 105 km/h. Zmodernizowano również układ jezdny – zmieniono koła na szersze o mniejszej średnicy, a także wprowadzono nowe amortyzatory.
Syrena 102 powstawała w latach 1962-1963. Ta wersja wprowadziła silnik trzycylindrowy z Wartburga 312. Jednostka o mocy 42 KM znacząco podniosła osiągi samochodu – prędkość maksymalna wynosiła 125 km/h. Wersja o oznaczeniu 102 S powstała w stosunkowo niewielkiej liczbie egzemplarzy. W ofercie wciąż dominował dwucylindrowy silnik o mocy 27 KM.
W 1963 roku wprowadzono Syrenę 103, która była produkowana do 1966 roku. Silnik dwucylindrowy zmodyfikowano – zmienił się stopień sprężania, zmodernizowano fazy rozrządu oraz układ wydechowy. W efekcie jednostka osiągała 30 KM. Powstała również odmiana 103 S z silnikiem Wartburga. Ta odmiana bywała nazywana „folksdojcz”. Wyróżniały ją również m.in. ozdobne listwy na bokach karoserii.
Syrena 104 wykorzystywała już wyłącznie jednostki trzycylindrowe. Model wytwarzano do 1972 roku. Silnik połączono z całkowicie zsynchronizowaną skrzynią biegów. Motor wyposażono m.in. w wydajniejszy układ chłodzenia. Zmiany w wyglądzie przyniosły m.in. zmienione klosze lamp czy ozdobne listwy boczne umieszczone na poziomie klamek. Syrena 104 byłą również ostatnią wersją wyposażoną w drzwi otwierane w pod wiatr.
Ostatnia wersja Syreny – 105 – powstawała w zakładzie FSO jedynie w pierwszym roku produkcji. W sierpniu 1972 przeniesiono wytwarzanie Syreny 105 do zakładów FSM. Model 105 wykorzystywał ten sam trzycylindrowy silnik o mocy 40 KM co wersja 104. Odróżniał się jednak szczegółami wyglądu. W 1975 roku do oferty dodano wersję Lux. Syrena 105 L oferowała m.in. węższe fotele z regulacją kąta oparcia, czy ozdobne kołpaki.