Klasyczne BMW E30 – druga generacja „Rekina”
BMW E30 zachowało sporo cech swojego poprzednika, w tym charakterystyczny pas przedni przypominający nozdrza rekina. Za projekt samochodu odpowiedzialni byli Claus Luthe oraz Boyke Boyer. Linia nadwozia wersji sedan została utrzymana w stylu pierwszej „trójki”. Największe zmiany widoczne były we wnętrzu samochodu. Dzięki poprawionemu zawieszeniu auto nie było już tak nadsterowne, jak krytykowany czasem za tę cechę poprzedni model.
W 1985 roku zmodernizowano nieco wykończenie wnętrza, a także nadwozia. Do oferty dołączyło cabrio. Bardziej znaczące zmiany wprowadzono w 1987 roku. Przeprojektowano wówczas tylne światła i przedni zderzak, a także usunięto część chromowanych ozdób. Od tej pory samochód był lepiej zabezpieczony przed rdzą. Do gamy wersji nadwozia dołączyło kombi.
Silniki montowane w BMW E30
E30 korzystało z 4-cylindrowych silników M10 i 6-cylindrowych M20 stosowanych w poprzedniej generacji. Wszystkie jednostki oprócz najsłabszej wersji 316 wyposażono we wtrysk paliwa. Ta jednostka linii M10 została w 1987 roku zastąpiona nowszym motorem M40 i przemianowana na 316i. BMW E30 318i również otrzymało jednostkę M40 w 1987 roku, ale nazwa pozostała ta sama.
Sześciocylindrowa wersja 320i była oferowana od 1982 do 1991 roku. W 1985 roku jej moc wzrosła ze 123 do 127 KM. Większy silnik sześciocylindrowy z wersji 323i zniknął z oferty w 1985 roku. Zastąpiły go odmiany 325i oraz 325iX, a także największa dostępna w europie jednostka 325e o pojemności 2,7-litra, która była przystosowana do pracy na niższych obrotach dla oszczędniejszego spalania. Diesle wprowadzone do oferty wraz z BMW E30 to 324d o mocy 86 KM oraz 324td o mocy 115 KM.
Okres produkcji BMW E30 przyniósł również pierwsze wcielenie modelu M3. Samochód zdobył dla marki ogromne uznanie w świecie motorsportu, stając się najbardziej utytułowanym modelem w klasie GT. W tej odmianie montowano czterocylindrowe silniki S14 o pojemności 2,3-litra i mocy 200 KM. Wprowadzone później wersje Evo 2 oraz Sport Evo (2,5-litra) rozwijały 215 i 238 KM. Silnik S14 montowano również w odmianie E30 320is, która dysponowała mocą 192 KM. Ta wersja bywa nazywana włoskim M3. Mniejszy, dwulitrowy silnik zastosowano ze względu na wyższe podatki za większe jednostki we Włoszech oraz Portugalii.
BMW E30 występowało również w kilku specjalnych wersjach silnikowych. Przykładem jest 333i z silnikiem M30 3,2-litra stworzone przez BMW Motorsport w Afryce Południowej. Ta odmiana brała udział w wyścigach sedanów w RPA. Z uwagi na ilość miejsca, jaką zajmował silnik, należało wybrać czy auto ma mieć wspomaganie kierownicy, czy klimatyzację. Powstało 204 sztuki E30 333i.
Schyłek ery BMW E30
Produkcję modelu E30 zaczęto wygaszać w 1990 roku, na rzecz kolejnej generacji. Sedana wycofano w 1991 roku, a ostatni egzemplarz – w wersji Touring – zjechał z taśmy w 1994 roku. Samochód został sprzedany jako rocznik 1995. Chociaż od tej pory minęło już ponad ćwierć wieku, to BMW E30 wciąż cieszy się szacunkiem wśród koneserów klasycznej motoryzacji. Jedyny w swoim rodzaju charakter oraz bogata historia sukcesów sportowych sprawiają, że model na zawsze pozostanie jednym z najbardziej uznanych samochodów bawarskiej marki.
