Klasyczny Dodge Charger to pełnowymiarowy muscle car, który był wytwarzany w latach 1966-1978. Przez ten czas wprowadzono cztery generacje modelu. W latach 1982-1987 marka powróciła do nazwy Charger, jednak opatrzony nią model był kompaktowym coupe wyposażanym w niewielkie silniki. To właśnie modele z lat 60. i 70. są najbardziej klasycznymi wcieleniami Chargera.
Pierwsza generacja Dodge Chargera z 1966 roku charakteryzowała się m.in. reflektorami ukrytymi w pasie przednim, które obracały się o 180 stopni. Samochód wykorzystywał jednostki o pojemności 5.2 i 5.9 litra oraz 7-litrową jednostkę 426 HEMI 431 KM. Powstało zaledwie 468 egzemplarzy wersji HEMI. W modelu z 1967 roku zmieniono detale nadwozia. Dodano również do oferty wersję V8 7.2 (440) Magnum z 4-gardzielowym gaźnikiem, która oferowała 375 KM.
W 1968 roku na rynek trafił Dodge Charger drugiej generacji. Design samochodu zmienił się nieco, wpisując się w nurt stylistyczny zwany coke bottle. Auto otrzymało bardziej zadziorny, uniesiony tył oraz bardziej masywny przód. Podstawową jednostką był silnik V8 5.2 litra o mocy 233 KM. W połowie 1968 roku do oferty dołączyła wersja sześciocylindrowa o pojemności 3.7 litra i mocy 137 KM. Oprócz tego dostępna była wersja V8 6.3 litra, która występowała jako odmiana z gaźnikiem 2-gardzielowym o mocy 294 KM oraz 4-gardzielowym generującym 335 KM. W ofercie zachowano również odmiany 426 HEMI oraz 440. W 1968 roku wprowadzono wersję z pakietem R/T – Road/Track.
Charger z 1969 roku wprowadził niewielkie zmiany stylistyczne, które objęły m.in. przedni grill. Gama jednostek z poprzedniego rocznika pozostała niezmieniona. W 1969 roku oferowano również wersję Dodge Charger Daytona, która wyróżniała się charakterystycznym przedłużeniem w kształcie klina umieszczonym na przednim grillu, w którym ukryto unoszone światła. Daytona otrzymała też duży spoiler z tyłu. Pod maskę tej odmiany standardowo trafiał silnik 440, ale opcjonalnie montowano również jednostkę 426 HEMI.
Ostatni rocznik drugiej generacji – Charger 1970, otrzymał przedni pas o zmienionej stylistyce oraz odrobinę odświeżone wnętrze. Do oferty dołączyła nowa wersja silnikowa – V8 440 Six-Pack o mocy 396 KM. Charakteryzowała się wykorzystaniem trzech 2-gardzielowych gaźników w układzie zasilania.
Dodge Charger trzeciej generacji pojawił się na rynku w 1971 roku. Design samochodu zmienił się dosyć znacząco. Nowe nadwozie otrzymało atrapę chłodnicy z jeszcze wyraźniejszym podziałem na dwie części. Otwierane światła zastąpiono okrągłymi reflektorami. 1971 rok był również ostatnim, w którym oferowano wersję 426 HEMI. Wzrosty cen paliw powodowały stopniowe obniżanie mocy silników Chargera. Sześciocylindrowa odmiana 3.7 rozwijała już tylko 112 KM. Wersja 426 HEMI dysponowała mocą 335 KM, a 440 zapewniała 309 KM. W kolejnych latach model przechodził drobne modyfikacje. W 1972 roku wersja R/T została zastąpiona pakietem Rallye.
W 1975 roku wprowadzono czwartą generację z całkowicie zmienionym designem. Model zachował dwudrzwiowe nadwozie coupe, ale stał się bardziej autem luksusowym niż sportowym. Najmocniejsza odmiana otrzymała silnik 6.6-litra o mocy 192 KM. W rezultacie to właśnie trzy pierwsze generacje Chargera są uznawane za najbardziej klasyczne wcielenia tego modelu, które sprawiły, że model stał się jednym z najbardziej cenionych i legendarnych musce carów.